Diş, diş eti, alveol kemiği ve çevre doku kayıplarını fizik unsurlarla tamamlayan parçalara “diş protezi” denir. Kayıp unsur bazen bir tek diş veya diş parçası olabildiği gibi bazen de çenenin geniş bir bölümü olabilir. Protez vücudumuzun eksi veya fonksiyonunu tam olarak yerine getirmeyen kısımların yerine konulan cisimlerdir. Koruyucu diş hekimliğinin tam uygulanamadığı durumlarda son çare olarak protez düşünülebilir. Diş eti hastalıklarının tedavi edilmemesi sonucunda diş ve kemik kaybı meydana gelir, bu durumlarda diş protezleri kullanılabilir. Protez dişin çok çürüdüğü, dolgunun yetersiz kaldığı durumlarda da kullanılabilir.
Hareketli Protez
Hasta tarafından takıp çıkartılabilen ve eksik dişlerin yerini tutan yapay bir aygıt olarak düşünebiliriz. Dayanak dişlerin gelecek yükü kaldıramayacağı, geniş diş eksikliği içeren durumlarda ya da diş ile sonlanmayan eksik diş alanları olduğunda ya da ağızda hiç diş olmadığında hareketli protezler uygulanır.
Hareketli Bölümlü Protez
Diş ve doku destekli protetik uygulamalardır. Diş desteği için, dişin diş etine yakın bombeli alan altında kalan kısmına, kroşe diye adlandırılan uçlar gelerek tutuculuk sağlanır. Doku desteğini protezin oturduğu doku yüzeyi sağlar. Böylece kuvvet, diş ve dokuya dağıtılmış olur.
Total (Tam) Protez
Ağızda dayanak olarak alınacak hiç dişi kalmamışsa, kuvvet iletimi, destek ve tutuculuk protezin doku yüzeyine oturmasıyla sağlanır. Tamamen doku destekli protetik uygulamalar total protez diye adlandırılır.
Sabit Protezler
Dişte yapılan preperasyon sonrası alınan ölçülerden elde edilen modeller üzerinde hazırlanan yapıların, ağıza uyumlanarak, dişin üzerinde sabit olarak kalacak şekilde yapıştırılması ile oluşturulan protez çeşitleridir. Protezde seramik malzemelerin alt yapısında genel olarak metal alaşımlar, full seramik malzemeler ve zirkonyum kullanılır.